woensdag 30 september 2015

Duurzaamheid met grenzen

Vroeger was het leven simpel. We hadden zure regen in de jaren tachtig. Dat kwam door de uitlaatgassen dus pakten we wat vaker de fiets. Daarna kwam het gat in de ozonlaag. Dat kwam door spuitbussen. Ik heb een deo-roller en gebruik nooit haarlak. Maar dat moderne gedoe met ‘duurzaamheid’ - ik word er knap nerveus van.

Eigenlijk dacht ik ontzettend goed bezig te zijn met het afvalscheidingsstation in mijn nieuwe keuken: papier, koffiecupjes, plastic, gft en restafval. In de schuur het oude glas, in de trapkast lege batterijen. Way to go, Simone! Maar op internet word ik doodgegooid met verpakkingsvrije winkels en allerlei manieren om zo schoon mogelijk te leven. Zo lees ik op het blog van Leven zonder Afval recepten voor zeep, deodorant, tips over het haken van wasbare make-updoekjes en waar ik herbruikbare menstruatiecupjes kan kopen. Ik schiet prompt in de stress. Ik doe het allemaal verkeerd. Ik help de aardbol naar de klote. En mijn kindertjes dan? Dan begint mijn brein te kraken. Die siliconen cupjes, hoe worden die eigenlijk gemaakt? Is het wassen van die zelfgemaakte wattenschijfjes ook eigenlijk niet gewoon heel slecht voor het milieu? Worden de kokosnoten waarvan de olie in de huisgemaakte deodorant moet wel geoogst door mensen die er een beetje een aardig salaris aan overhouden? En dan bedoel ik niet de directeur.

Ja, ik ben voorstander van weinig verpakking, onbespoten appels en van kleding die niet is gemaakt door kinderhandjes. Maar ik zou er toch werkelijk een dagtaak aan hebben als ik van alles dat ik koop eerst moet achterhalen hoe, waar en door wie het is gemaakt. Of er dieren zijn gebruikt in het productieproces en of de vrachtwagen wel op groene diesel reed. Er zijn te veel onzekerheden. Ik weet gewoonweg niet waar te beginnen. Met als gevolg dat ik nergens begin.

Misschien moet ik het maar simpel houden, net als toen met die zure regen. Weer wat bewuster de fiets pakken. Zeker als ik wattenschijfjes ga kopen.

zondag 6 september 2015

Leren schrijven


Minke zit in groep 3 en zij leert schrijven. Ik weet mijn eerste geschreven woorden nog, jullie? Maar wat zegt dat over onze verdere kijk op de wereld? Lees mijn gedachtenkronkels hier.